23 Nisan 2011 Cumartesi

MÜSAİT OLUNCA BENİ SEVERMİSİN :(((




MÜSAİT OLUNCA BENİ SEVER MİSİN??






İçeri girer girmez neşeyle bağırdı
-Anne biliyor musun bugün yuvada ne oldu?
- Görmüyor musun ? Telefonla konuşuyorum.
Herkesin sevdiği şey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babası arabayı
seviyordu.Her şey erteleniyordu, telefon ve araba söz konusu olduğunda... Bir de eve
misafir gelecek oldu mu kendisine hiç yer kalmıyordu.Nerelere gitseydi? Annesi kapattı telefonu.
Mutfaktan tencere sesleri geliyordu. Koşarak yanına gitti:
-Sana yardım edeyim mi ? dedi, en sevimli halini takınarak. Annesi manalı manalı baktı:
-Hayırdır? Bir yaramazlık mı var? Bak bir de seninle uğraşmayayım. Çok yorgunum
zaten.

Yorgunluk nasıl bir şeydi ? Bazen elinde oyuncağıyla uykuya daldığında aneannesi
oyuncağı yavaşça elinden alır :
-'Nasıl yorulmuş yavrucak. Uykunun gül kokulu kolları sarsın seni..'diyerek alnına bir öpücük konduruverirdi.

Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa eğer, neden annesi kendisiyle böyle
kızgın kızgın konuşuyordu.

--Anneciğim yorulduğun zaman gül kokulu uykulara dalarsın. Anneannem öyle
söylüyor.

--Uykuya dalayım da, gül kokuları kusur kalsın. Yorgunluktan ölüyorum.

Bu kelimeden nefret ediyordu.'Yorgunum, yorgun olduğumdan, böyle
yorgunken'.. .

--Anneciğim sen yorulma, diye...

--Yemekte konuşuruz çocuğum. Bankada işler yetişmedi. Baban gelene kadar bunları
bitirmem lazım. Hadi sen oyna biraz.

Hani siz yoruluyorsunuz ya...Eeee... .Bende oynamaktan yoruluyorum. Ne yapayım
bilmem?

Yapılmaması gerekenleri biliyordu da büyükler, yapılması gerekenleri hiç
bilmiyorlardı

Işıklar söndü birden.
Annesi öfkeyle söylenmeye başladı.

--Mum da yok! diye diye karıştırdı dolapları el yordamıyla.

Çocuk sırtüstü yatıp, anneannesinin köyünü düşündü. Gaz lambasının ışığında
deli tavşan masalını anlatışını.

Deli tavsanın duvardaki aksini getirdi gözlerinin önüne. Anneannesi gibi iki
ellerini birleştirip işaret parmaklarını yukarı kaldırarak
tavşan kafası yaptı.

''Bak deli tavşan'' diyerek parmaklarını oynattı. Yoldan geçen arabaların
farları duvardaki tavşana yol açtı. Tavşan alabildiğine hür
dolaþtı sağda solda. Otlarla kuşlarla konuştu. Sonra yorgun düştü. Duvardaki
görüntü minik avuçların açılmasıyla kayboldu. Kolu yavaşça
kanepeden aşağı sarktı.

Sonra ışıklar geldi.

Kadın çocuğun hiç konuþmadığını akıl etti. Birden kanepeye koştu. Küçücük
dizlerini karnına doðru çekerek uykuya dalmıştı.

Masanın üstündeki dosyalara baktı iğrenerek. Dindirilmez bir pişmanlık doldurdu
içini.

Uyandırmaktan korka korka küçük alnına bir öpücük kondurdu.

Çocuk sanki bir ipucu bekliyormuşçası na aralanan gözleriyle mırıldandı;

-- İşin bitince beni sever misin anne? dedi.

Kadın, sevilmek için randevu alan çocuğuna bakarak sabaha kadar ağladı.

*******
*Lütfen sevgimizi yarınlara ertelemeyelim. Hayat telaşına kapttırıp kendimizi,
sevdiklerimizi ihmal etmeyelim. **
Unutmayalım ki, yaşamın en güzel yanı sevgidir.
*
*Unutmayalım ki yarın kimseye vaat edilmemiştir






BUGÜN 23 NİSAN ÇOCUKLARIMIZA EMANET EDİLEN BU GÜZEL GÜNDE DEĞİL




HERZAMAN SEVİP ZAMAN AYIRALIM ONLAR BİZİM GELECEĞİMİZ




UNUTMAYALIM....






19 Nisan 2011 Salı

AH BİTMEZ BU TEMİZLİK :)





Ninemi desem teyzemi bilemedim :)

bir sitede görüp uzuuuunca bir zamandır örmeyi istediğim oyuncaklar arsındaydı birazda cadıya benzer haliyle bu oyuncak :)


bir şevkle başlatıverdi kendine ama ne inatçı bir teyze oluverdi sayıları vardı elimde fakat iş inatlaştımı isterse örülmüşü yanında olsun bitmez kızdırıverir seni :)))

neyseki bitti sevdim ben bu uzun burunlu çıkık çeneli benli teyzeyi,elinde süpürgesi etrafı fır fır temizler yerime :)))

17 cm oldu boyu,

birde aklıma şimdi geldi acaba 7 cüceleri ve pamuk prenseside örüp takımmı yapsam hani orda kötü kalpli bir cadı var :) elinde bir elme prensese yedirir :)) tmm dır onlarıda öreceğiiiim :))))))))



14 Nisan 2011 Perşembe

Baharın yorgunu gurimi :))




Bahar yorgunumu,mutsuzmu bilemedim ama çok sevdim bu gurumimi :))


ama kediyemi benziyor ayıyamı onuda çözemedim :))))


Bu aralar sanki biraz ara verdim amigurumilere hastalıktı hastaneydi derken özledim ufacık birşey öreyim dedim :) zaten biraz da öremeyeceğim sanırım ufak bir operasyon geçireceğim birkaç hafta da bundan ötürü öremeyceğim sanırım :)


neyse çok uzatmadan bu kadar küçük birşey hiç örmemiştim demiyorum artık çünkü minyatürlerde örmeye başladım artık :))) bu adını koyamadığım hayvancık deyim artık çok fonksiyonlu hem ayakta durabiliyor hem oturabiliyor:)


ayaktayken boyu 11 cm ,

otururken 9 cm :)))


başka gurumilerle görüşmek üzere kısa süre sonra inşallah :)))

sevgiler











Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...